Iemand speelt mikado met dennenstammen. Hij speelt vals, het hele bos beweegt. Ik schuifel wat tussen bladeren. Heel hard roepen helpt niet. Hier is niemand die naar me luistert. Overal is niemand die naar me luistert.
Nu schijnt hij ook nog met zijn felle koplampen in mijn gezicht. Denk maar niet dat ik mijn huid laat uitbleken. Iedereen heeft recht op een gezonde kleur. Voor de zekerheid zet ik het op een rennen tot voorbij de rood gekleurde sloot. Ik hoor je denken dat ik overdrijf maar het is echt zo. Wanneer ik achterom kijk zie ik nog steeds een bos. Vanaf deze verte mis je een paar bomen niet.
Joke van Vliet 