Een mening is een schutting

Voorjaar en hoop. Ik zou die twee woorden nooit samen in een zin plaatsen omdat ze te veel bij elkaar horen. Ook zou ik een tekst die begint met deze woorden nooit verder lezen.

Er zijn veel dingen die ik niet doe.

Mensen vinden het grappig om dingen groter te maken of juist kleiner. Zo houden ze van extravagante orchideeën en SUV’s en ook van Shih Tzu hondjes en Falabella minipaardjes. Zelf willen mensen niet klein zijn. Hele volksstammen tantes en oma’s roemen kinderen om hun groei. Het zal wel iets met overlevingsdrift te maken hebben.

Een gesprek is soms een gevecht. Er bungelt een sabel achter de rug van je tegenstander. Ineens kan hij naar je uithalen terwijl jij net je mes hebt weggelegd. Dan strompel je na het gesprek weg met een steekwond in de buurt van je hart. Je hoopt nog dat het niet zo bedoeld was maar je weet wel beter.

Als mensen een tatoeage hebben kan ik mijn ogen er niet vanaf houden. Afgelopen zomer kampeerden we naast een echtpaar. De man droeg korte broeken en mouwloze shirtjes. Verder ging hij vaak naar het wc-blok. Zijn huid leek een kleurplaat waar een hoop mensen tegelijk aan bezig waren. Hij maakte graag een praatje, bij elke tent stopte hij wel even. Hij vertelde dan over zijn honden die niet mee waren op vakantie. Uiteindelijk gingen ze drie dagen eerder naar huis dan ze oorspronkelijk van plan waren.

Er zijn veel dingen die ik niet doe. Meestal weet ik eigenlijk niet eens waarom. Vaak heb ik er een mening over. Een mening is een schutting. Daar ga je niet zomaar overheen.